Don't take life too seriously

Don't take life too seriously. Punch it in the face when it needs a good hit. Laugh at it.

 

حسه نوشتن نیست

با خودم قرار گذاشته بودم که بنویسم، ایده ها و چیز هایی که هر روز توی ذهنم میاد رو اوایل توی گوشیم با چند تا کلمه کلیدی ذخیره می کردم تا بعدا سر فرصت بهش فکر کنم و یه نوشته بدرد بخور بنویسم اما الان پیش نویسم پر از مطالبی هست که نصفه و نیمه رها شدند و خاک می خورند و حوصله تکمیل کردنشون رو ندارم.

فکر می کنم اگر سرم کمی بیشتر شلوغ بود بیشتر به کارهای اینچنینی هم می رسیدم چون به تجربه دیدم که هر چی وقت بیشتری داشته باشی تعداد کارهایی که به دلخواه انجام میدی هم کمتر میشه! انگار وقتی وقت داری تنها کاری که انجام میدی دست روی دست گذاشتن و منتظر موندنه....منتظر چی؟ نمی دونم، یه لحظه خاص و متفاوت، یه اتفاق... یه چیزی نه این چیز !!

راستی ان شاالله فردا دارم میرم کربلا واسه اربعین.... ولی اصلا از خودم راضی نیستم، اگر به خودم بود شاید نمی رفتم اما خب گفتم نمیشه که من عالی بشم و بعد بخوام برم، حالا همینطوری کثیف و خاک و خولی میریم؛ خدا رو چه دیدی، یهو دیدی شد!!

این روزها منتظرم، منتظر یه اتفاق که کمی زندگیمو تغییر بده، نمی دونم باید صبر کنم تا خودش بیافته یا اینکه منم می تونم توی افتانش نقش داشته باشم، تا چه حد؟ نه یه اتفاق سطحی که من کلا آدم عمیقی هستم که قطعا توی یه لحظه تغییر خاصی نمی کنم، هر چی هست باید در بلند مدت باشه، توی یک دوره زمانی در یک شرایط خاص .

.

.

منو نمی شناسید، شما رو نمی شناسم...اما می خوام برای همه توی بین الحرمین دعا کنم تا خدا به دلشون وسعت بده؛ تا بهتر درک کنند و از بودنشون لذت ببرند.