ستاره شامگاهی

you will linger on in darkness and in doubt. As night falling winter has come without a star

Here you will dwell, bound to you grief, under the fading trees, until all the world has changed and the long years of your life are utterly spent

شرمندگی، دلتنگی

چهره اش رو توی کفن به یاد میارم، و قبری که تنها کنار دیوار سنگی کوتاه قبرستان با سنگ مزار سفید، عزیزی رو در آغوش گرفته که دلم براش خیلی تنگ شده...

عزیزی که توی سکوت دشت، آرام و ساکت زیر خاک خوابیده... و چهره ای که نمیدونم خاک باهاش چیکار کرده...

هوا ابری بود، صدای شیحه اسبی از مرتع های پشت قبرستان به گوش میرسید، صدای ماشین هایی که از جاده نزدیک عبور میکردند، صدای زنگوله گوسفندان از آغل های دور، باد شاخه های درخت بالای سر قبر رو تکون میداد و من تنها ایستاده بودم سمت پایین قبر... شانه هام پایین افتاده بود و اشک و بارون روی صورتم یکی شده بود...

یکی یکی خاطراتم رو مرور میکنم، احساس شرمندگی میکردم از اینکه یکبار بعد از عمری بردمش بیمارستان تا ازش مراقبت کرده باشم، اما سر از کجا درآورد... هق هق میکردم و ازش معذرت خواهی میکردم... اعمال و افکارم رو میگشتم که کجا کم گذاشتم، کجا خودخواه بودم، کجا مقصر بودم، کجا بی مهری کردم که اینطور شد...

این حق من نبود... ای کاش اینقدر مهربون نبودی

میگم مادر دیدی تموم شد، دیدی میگفتم اینقدر حرص نخور، الان ببین چه اطرافت آرومه و هیچکس هم نیست، دیگه کسی اذیتت نمیکنه، دیگه لازم نیست همیشه نگران کسی باشی، دیگه کسی از تو هیچ توقعی نداره، راحت باش، آسوده استراحت کن... همیشه دوست داشتی همینجا باشی، همین روستای دوران بچگی...

ولی کاش قبل از رفتن یکم حرف زده بودیم... فقط یکم، که الان با یادآوریشون دلم آروم بگیره...

امشب دیگه نتونستم فکرم رو به بیخیالی بزنم، نمیدونم چرا یهو اینقدر دلم گرفت.... انگار تازه دارم احساس یتیمی میکنم...

پدرم که مدت هاست مرده، فقط جسمش با ما زندگی میکنه

حق هیچ پسری نیست که پیکر بی جان مادرش رو ببینه، هیچوقت

صدای بوق ماشین برادرم، اجازه نمیده بیشتر حضور داشته باشم، صورتم رو آب میزنم و بر میگردم، می ایستم و دوباره به عقب نگاه میکنم، تا چشمام میخواد پر از اشک بشه به خودم میگم نه باید برم دیگه داره دیر میشه و باز به راه میافتم... چند قدم دیگه...دوباره و دوباره... با یک دنیا دلتنگی محلی رو که احساس انس عمیقی باهاش میکنم رو ترک میکنم اما تکه ای از دلم همونجا میمونه

مستند The Secret Life of Lele Pons

داشتم درباره یه سری مشکلات روحی جستجو میکردم

به این مستند برخورد کردم که درباره زندگی شخصی یکی از سلبریتی های اینستا به نام Lelepon هست

برام جالب بود که زندگی یه نفر میتونه چقدر در واقعیت با مجازی و اونچه که دیگران میبینند متفاوت باشه و شاید دردناک!

این شخص مدت زیادی درگیر اختلال OCD بوده و این مساله روی زندگیش خیلی تاثیر گذار بوده.

پیشنهاد میشه ببینید

The Secret Life of Lele Pons

مخاطب کاملا پاک نشده

مثل آدمی سرگردون، میرم توی Google Contact ، اسمش رو سرچ میکنم، پیدا نمیشه... خودم پاکش کرده بودم...

توی Trash نگاه میکنم میبینم شماره اش اونجا هست!

ریکاور میکنم اما وقتی میبینم دیگه واتساپی نداره دوباره شماره اش رو پاک میکنم...

نمیدونم چه مرضی هست!

کتاب هایی که هیچوقت خوانده نمی شوند

کتاب ارباب حلقه ها رو از طاقچه خریدم، ولی حوصله ندارم بخونمش...

کتاب خودباوری در خلاقیت رو خریدم، چند صفحه اش که میخونم میگم حالا مگه تو چیکار داری بکنی که دنبال خلاقیت هستی...

کتاب بازی بی نهایت رو تا مقدمه میخونم و با دیدن یه کلیپ از نویسنده اش میگم خب دیگه تا ته کتاب میخواد درباره همین صحبت کنه و خوندنش رو ادامه نمیدم...

کتاب هنر خوب زندگی کردن رو تا نصفه خوندم و الان یک سال هست نیمه دیگرش مونده...

کتاب استراتژی رسیدن به استراتژی رو یکساله خریدم و هنوز یک صفحه اش هم نخوندم...

کتاب ملت عشق رو تقریبا تا نیمه خوندم، اما هربار میخوام خوندنش رو ادامه بدم میگم بخونم که چی بشه؟ زندگی یکی دیگه چه ربطی به واقعیت های زندگی من داره...

کتاب هنر جنگ، یک عاشقانه آرام، چیرگی، اوضاع خیلی خراب است، قوی سیاه، خرده عادت ها، بهترین خودت باش، از ترس تنهایی، از خوب به عالی، 12 قانون زندگی، قدرت و شکوه زن، کار عمیق، شهر خدا، پاپ و مرتد، اختراع قوم یهود، خون خورده، امید در تاریکی، آخرین دختر، چشمهایش، 18 ساله، کشتن شوالیه دلیر، شرکت خلاقیت، پشت درهای بسته، هیچ هیچ شدن، خودت را تباه نکن، تمرکز، کِی، قدرت عادت، رازهایی درباره زنان، ندای کوهستان، ابر ابله، هزار خورشید تابان، کیمیاگر، صدای تو خوب است، فناناپذیر، تویی که سرزمین ات اینجا نیست، قانون 5 ثانیه و ....

کلی کتاب که بعضی رو یه زمانی با شوق خریدم که بخونم اما هنوز نخوندم، بعضی تا نیمه خوندم و شاید دیگه هیچوقت سراغشون نرم...