شکر بر محرومیت، بیش از شکر بر نعمت

استاد پاسخ دادند که...

آنچه که نفاق و ایمان و صدق و ادعا را مشخص مى ‏کند، همین فتنه، همین کوره، همین بلاء و امتحان است، که هم نقطه‏ هاى ضعف را نشان مى‏ دهد و هم بت‏ها را مى‏ شکند و عشق‏ها را بر باد مى ‏دهد، زیر پایت را داغ مى ‏کند که نمانى و فشارت مى‏ دهد که پر نخورى و با شتاب تو را جلو مى‏ راند که در بهار و پاییز فرو نروى، که حرکت‏ها را ببینى، که چهار فصل را ببینى و هماهنگ گام بردارى.

و این بلاء یک چهره ندارد، که تمامى داده‏هاى او بلاء است.

ندادن‏ هاى او بلاء است. گرفتن و بخشیدن، محرومیت و دارایى، همه‏ اش ابتلاء است. موقعیت‏ها مهم نیست، عکس العملى که نشان مى‏ دهى و موضعى که مى ‏گیرى، نشان دهنده‏ ى عمق تو، ظرفیت تو، ایمان تو، صدق تو، کذب و نفاق و سطحى بودن توست. و تو تا ندانى که چه هستى و در کجایى، نمى‏توانى با خودت کار کنى و جلوتر بیایى.

در سوره‏ى فجر آمده که انسان، داشتن‏ها و محرومیت‏ها را معیار افتخار و ملاک اکرام و اهانت مى ‏شمارد، در حالى که تمامى نعمت‏ها و سخت‏گیرى‏ها به خاطر ابتلاء و آزمایش انسان است. این ماییم که نعمت‏ها را فقط در یک چهره مى‏ شناسیم، ولى نعمت‏ها گاهى آشکار و مشخص‏ هستند و گاهى پنهان و نهفته. أَسْبَغَ عَلَیکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً و باطِنَةً. و در نتیجه آنها که نمى‏دانند، با خدا به جدال بر مى‏خیزند: وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یُجادِلُ فِى اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ و لا هُدىً و لا کِتابٍ مُنیر. «1»
 ما خیال مى‏کنیم که اگر نعمتى را گرفتند، این دشمنى است.
نمى‏دانم کبوترها را دیده‏اید که چگونه به جوجه‏هایشان غذا مى‏رسانند و نوک در نوک هم مى‏کنند. و باز همان‏ها رادیده‏اى که چگونه به جوجه‏هاى بزرگترشان نوک مى‏زنند و بیرونشان مى‏کنند. راستى کدام یک از اینها محبت است و کدام دشمنى؟

امام سجاد هنگامى که اهل دنیا را مى‏دید جمله‏ هایى داشت، تا آنجا که مى‏گوید: اللهم إجْعَلْ شُکْرى لک عَلى‏ ما زَوَیْتَ عَنّى، أَوْفَرْ مَنْ شُکْرى إیّاک عَلى‏ ما خَوَّلْتَنی. «2»
 خداى من! سپاس مرا بر آنچه که مرا از آن محروم کرده‏ اى، بیشتر کن از سپاسى که من بر نعمت‏هاى تو دارم. شکر بر محرومیت بیشتر از شکر بر دارایى، این شکرى است که راه رفته‏ها دارند.
اینها که مى‏دانند اگر او با محبت مى‏دهد، با محبت بیشتر مى‏گیرد و اگر عطاى او نعمت است، بلاى او نعمت بزرگتر است و این است که شکر بیشتر مى‏خواهد. ما هنوز چشمى نداریم که محبت را در تمامى چهره‏هایش بشناسیم و سپاس بگذاریم. و این است که در هنگام دارایى مغرور مى‏شویم و به وقت گرفتارى و بلاء مأیوس مى‏مانیم ولى آنها که به‏ گفته ‏ى سیدالشهداء در دعاى عرفه با خدا، به آگاهى و عرفان رسیده‏اند، دیگر از این غرور و یأس نجات یافته‏اند: الهى إِنَّ اخْتِلافِ تَدبیرِک و سُرْعَةَ طَواءِ مَقادیرِکَ، مَنعا عِبادَکَ العارِفینَ بِکَ، عَن السُّکُون الى عَطاءٍ و الْیَأْسَ مِنْکَ فِى بَلاءٍ.

خواب مادرم

خواب دیدم توی یه فروشگاه هستم، با مادرم که زنده شده بود و با هم داشتیم خرید میکردیم... حرفی بینمون رد و بدل نشد... من متعجب بودم از اینکه چرا مادرم زنده هست... با خودم میگفتم محمد دیدی خدا به مو رسوند اما پاره نشد؟ دیدی خدا دعاتو شنید، دیدی از خدا خواستی و اونم داد... یهو میبینم دم در بیمارستانی هستم، از درش که وارد میشم وارد یه حیاط میشم که آخر حیاط به در ورودی به یک امامزاده هست که مردم برای زیارتش صف کشیدن...منم به سختی وارد میشم و کنار ضریحی میشیم، 2 تا خاله هم هم اونجا هستن... میام بینشون میشینم... خالم آروم در گوشم میگه محمد مطمئنی خودش بود؟

جواب میدم که پس این کی بود که باهاش رفتم خرید کردم؟ این حرف رو که میزنم بغضم میترکه و میزنم زیر گریه... سرم رو توی سینه ام جمع میکنم و گریه میکنم... اونقدری حالت ناراحتی و غم شدیدی بهم دست میده که با اون حال از خواب بیدار میشم، در حالی که چشمام خیس اشک شده و هنوزم توی بیداری دارم گریه میکنم، در واقع اصلا متوجه نشدم که بیدار هستم!

برام عجیب بود که همچین حالتی بهم دست داد، بعد از بیداری هم هنوز تحت تاثیر اون حس عمیق غم و اندوه هستم و میشینم لبه تخت گریه کردن.

خواب دیدم که دم در بیمارستان منتظرم که برم جنازه مادرم رو قبل از بردنش ببینم... بهم میگن برو اونجا... وقتی میرم از دور میبینم که جنازه مادرم روی براانکارد هست و میخوان به آمبولانس منتقلش کنند، از دور میبینم که مادرم سرش رو بالاآورده و داره پایین پاش رو نگاه میکنه، تعجب میکنم! میرم جلوتر پایین پاش، کفش همیشگی اش پاشه، میخوام کفش اش رو بزارم روی صورت که میبینم پاشو تکون میده و زانوش رو خم میکنه، بیشتر تعجب میکنم، میرم کنارش و میبینم که چشماش بازه و داره در برابر دکترها که سعی میکنند بزارنش توی کیسه مقاومت میکنه و میگه برید کنار ولم کنید چیکارم دارید! وقتی میبینم زنده هست عصبانی میشم و داد میزنم که ولش کنید... یکی از دکترها با دست بهم اشاره میکنه که ببرینش، انگشت دستش رو گاز میگیرم و بهشون حمله ور میشم که ولش کنید، مگه نمی بینید زنده هست و فحش میدم بهشون! نصف شب با عصبانیت از خواب بیدار  میشم.

سعی میکنم فکرم رو زیاد درگیر نکنم، چون حس دلتنگی اگر بیاد سراغم داغونم میکنه...انگار هنوز بخشی از وجودم باور نداره مادرم دیگه نیست؛ سعی میکنم دوباره بخوابم.... این خواب ها بی معنی بودند اما خیلی ناراحتم کردند... درونم جنگه، عقلم برای همه چیز توضیحی داره، اما دلم قبول نمیکنه که خدا مهربان هست و دعا کردن به درگاهش فایده ای داره، فکر میکنم همه ما توی یه سیستم بزرگ پیچیده شدیم و دیگه اوضاع از دست خدا هم خارجه، تا شانست چی بزنه....

و باز هم زانو

یک ماه پیش رفتم پیش دکترم برای معاینه زانوم و گفت که آره جوش خورده و مشکلی نداری، یه 3 ماه دیگه هم رعایت کن بعدش برو فوتبال... کم کم هم دویدم در مسیر ممستقیم رو شروع کن.

الان زانوم هنوز درد میکنه و نمیتونم روش فشار بیارم... نمیدونم این دکتر خاک بر سر چطوری معاینه کرده که گفت جوش خورده در حالی که خودم امتحان میکنم زانوم قشنگ از محل خودش جابجا میشه و لق هست!

توی دویدن هم 5 دقیقه آروم بدووم دیگه از دید مجبورم بشینم!

یعنی اینقدر اعصابم خورد شده که حد نداره.. اینم شانس ما... بعد از 5 سال گفتیم عمل کنیم، عمل کردیم و این همه دردسر کشیدیم بازم نشد که بشه! بدتر هم شده... دیگه حتی نمیتونم بدووم.

حسادت

ولی خداییش، خدا جلو چشم شما به یکی یه چیزی بده، بعد تورو محروم کنه... عمرا یقه اش رو ول نمیکنی!

یکم خودت رو بزاری جای شیطون بهش حق میدی اینقدر به انسان حسادت کنه...

احساس محروم شدن خیلی عمیقه، و اینکه از طرف کسی باشه که توقعش رو نداری حسادت رو شدیدا شعله ور میکنه... خیلی خیلی عمیقه

به قول استاد، آخرین چیزی که از انسان قبل از ورود به بهشت جدا میکنند، حسادت هست... یعنی حتی دم در بهشت هم انسان رو ول نمیکنه، آخرشم باید از حوض کوثر بهش بدن و خودشون دیگه دل انسان رو صاف کنند که اونجا دیگه حسادت نکنه وگرنه بهشت هم کوفتش میشه!

اختلال دوقطبی

درباره داروی والپرات سدیم که حضرت دوست مصرف میکنه تحقیق‌کردم، یکی از موارد مصرفش اختلال دوقطبی هست!!

درباره این اختلال که جستجو میکنم میبینم علائم حضرت دوست کاملا مشابه هست! 

انگار مدت زیادی هست که دارم با یه بیمار اختلال دو قطبی زندگی میکنم و‌خبر ندارم 😑

صرع کم بود، اینم اضافه شد... بخوام برای درمانش هم کاری کنم مطمئنم خودش همکاری نمیکنه.

البته این دارو برای صرع هم‌مصرف میشه اما علایمی که حضرت دوست داره خیلی مشابه همین اختلال هست.