خدایا !

این حرف ها رو در حالی می زنم که امیدم از همه جا بریده شده، دچار یکجور Burnout شده ام، بیچاره ام.

این روزها خیلی درگیر مفهوم توکل هستم. توکلی که از نشانه های یقین است، یقینی که بالاتر از تقواست، تقوایی که بالاتر از ایمان است و ایمانی که بالاتر از اسلام است.

حرف بسیار است، اما از شرم بغض به زبان نگاه نمی کنند.

"خدایا! دریاب"

همین