اکثر افراد توکل رو فقط در انجام کارهای بزرگ که دیگه مطمئن هستند نمیشه خودشون انجام بدن معنا می کنند، مثلا به امید خدا می خوام: "ازدواج کنم"، "یک معامله بزرگ انجام بدم"، "خانه بخرم"، "ماشین بخرم" و ...
اما به نظرم کسی که به مقام متوکلان رسیده باشه، حتی راه رفتن رو هم باید به امید خدا بره، یعنی به امید خدا قدم از قدم برداره نه اینکه بگه حالا راه رفتن رو که خودمون می تونیم راه بریم اینکه دیگه نمی خواد به خدا توکل کرد!
و از اونجایی که من یک آدم کمال گرا هستم، واقعا برام سخته !
بگذریم...
M. Moradi
