یه هیولایی رو همین الان درونم دیدم!!

اینکه ما آدما هر کاری می کنیم که بی نیاز بشیم! حتی به دین هم که عمل می کنیم برای اینه که تهش بی نیاز بشیم، از هر چیزی، حتی خدا!

در حالی که خدا اینطور نخواسته، خدا خواسته که ما بهش نیازمند باشیم، مهم نیست که صدسال تجربه کاری توی رزومه کوفتی ات داشته بشی، همین که حس کنی دیگه بی نیاز شدی خدا با صورت به زمین می کوبتت!

نیاز به خدا یه نیاز لحظه ای و دائمی هست، فارغ از اینکه چقدر تجربه یا پول یا هوش یا هر چیز کوفتی دیگه ای داره باید بدونی که تو نیازمند به خدایی.

دنبال اینیم که استخدام بشیم تا حقوق سر ماه مون تضمین بشه تا دیگه از توکل به خدا بی نیاز بشیم، خب گاهی خدا میزاره این توهم رو که از توکل به خدا بی نیازیم داشته باشیم، اما فقط خودش می دونه داریم چه هزینه ای بابتش پرداخت می کنیم.

ضمن اینکه موقع رد شدن از صراط می فهمیم چقدر درونمون از خدا تهی هست. ای کاش جسارت ابراز نیاز می داشتیم.