فکر کن بچه دار بشی اونوقت بچه ات یه نقص عضو ترحم برانگیز داشته باشه (مثلا چشماش چپ باشه) که هربار که بهش نگاه می کنی این حس ترحم و ضعف رو هم نسبت به خودت و در درون خودت هم داشته باشی، از این جهت که این موجود ضعیف و معلول محصول و منتسب به تو هست!
موندم که آیا خدا هم نسبت به انسان ها همچین حسی داره یا نه ! اینکه مثلا این موجود رو تماشا میکنه که چطور با همه ی ضعف هاش تلاش ذلیلانه ای توی این دستگاه هستی برای اندکی لذت میکنه آیا حس ترحم بهش نداره.
فکر می کنم خیلی خیلی خیلی در رابطه مون با خدا دچار سوتفاهم هستیم و انگار نه خدا و نه ما علاقه ای به رفع این سوتفاهم نداریم!