در علم کامپیوتر مبحثی وجود دارد به نام "محاسبات ابری" یا "Cloud Computing".

اساس کار به این صورت است که شما مثلا پردازش سنگینی رو از طریق بستر اینترنت بر عهده یک سرور قدرتمند که شما توان محاسباتیش رو اجاره کردید، می گذارید و حالا فارغ از اینکه این درخواست پردازش سنگین توسط یک موبایل ساده ارسال شود یا یک کامپیوتر خانگی، پردازش انجام شده و نتیجه نهایی برای شما ارسال می شود.

به این فکر می کردم که اگر آدم بخواد واقعا برای رسیدن به یک هدف، مثلا پیشرفت شغلی، خرید خانه یا ماشین، ازدواج و ... . بشینه و خودش بخواد فکر کنه و برای گرفتن تصمیم درست و همه جانبه، تمام پارامتر های موثر رو تاثیر بده، واقعا از عهده یک انسان خارجه! اینجاست که فکر می کنم بشه گفت توکل هم یه جورایی شبیه به محاسبات ابری هست.

من کاری ندارم این کار انجامش چقدر سخته، من توکل کردم، کار رو به خدا سپردم و الان هم خروجی رو لازم دارم.

توان محاسباتی این سرور ابری هم بستگی به درجه توکل خود شخص داره.

از خودم بگم...واقعا نمی کِشم تمام پارامتر های اطرافم درباره کار و زندگی شخصی و آینده کاری و ... بشناسم و مدیریت کنم.

من از عهده خیلی از کارها بر نمیام، حالا یعنی باید برم بمیرم؟! یعنی خدا هیچ راهی برای بنده اش نزاشته؟ غیر قابل قبوله!

خدایا! خودت که می دونی نمی تونم، می دونی که معترفم به ضعفم، بیا و خودت کفیل ما شو.

خدایا! من رو به خودم بشناسون.